6 sierpnia 2025 roku w Calgary zmarł Jerzy Wielebnowski.
Był synem polskiego oficera przedwojennej Policji, Aleksandra Wielebnowskiego, który został zamordowany w Katyniu przez do dziś bezkarnych rosyjskich oprawców.

Jerzy, jego mama, bracia Zbyszek i Leszek oraz siostra Maryla zostali w 1940 roku wywiezieni przez rosyjskich najeźdźców na Syberię.
Udało im się stamtąd wydostać w czasie, gdy formowano Polską Armię pod dowództwem generała Andersa.
Lata wojny Jerzy spędził w obozie dla uchodźców w Rodezji w Afryce.

Starszy brat Jerzego, Zbyszek, dołączył do II Korpusu Polskiego i walczył w kampanii włoskiej, w tym w bitwie pod Monte Cassino.
Po wojnie Jerzy wraz z mamą, siostrą Marylą i bratem Leszkiem wrócili do Polski w poszukiwaniu ojca.

Jerzy ukończył studia architektury w Gdańsku i otrzymał nakaz pracy w Olsztynie.
Tu założył rodzinę i wraz z żoną Eleonorą wychował dwóch synów – Zbyszka i Jacka.
Pracował m.in. w Wojewódzkim Biurze Projektów oraz w Olsztyńskim Oddziale Narodowego Banku Polskiego.
Był sekretarzem Stowarzyszenia Architektów Polskich w Olsztynie.

Został odznaczony Złotą Odznaką „Zasłużony dla Warmii i Mazur”, Krzyżem Zesłańców Sybiru – za uhonorowanie męczeństwa i wierności Ojczyźnie – oraz Medalem Pro Patria w uznaniu zasług dla pielęgnowania tożsamości narodowej.

Był aktywnie zaangażowany w starania o sprowadzenie do Polski prochów polskich oficerów – ofiar zbrodni katyńskiej spoczywających na cmentarzach w Katyniu, Charkowie i Miednoje – aby mogły zostać godnie pochowane w ojczyźnie.
Według jego projektu stanął Pomnik Katyński na olsztyńskim Cmentarzu Komunalnym.

Po śmierci żony Eleonory spędził ostatnie, szczęśliwe lata razem z synem Jackiem i jego żoną Magdą w Kanadzie.

W wieku 95 lat, Ukochany Tato, Dziadek i Wujek, odszedł w spokoju, w otoczeniu wnuków i rodziny.

Kondolencje można składać na stronie: https://tinyurl.com/jerzywielebnowski